Januari, gekkenhuis

Goedendag trouwe lezers,

Mijn trip zit erop en ik schrijf deze blog vanuit mijn oude huisje in Hoorn. Januari was zo een enorm vette maand dat deze voorbij is gevlogen! Ik moet nu ook echt bedenken wat ik allemaal heb gedaan.

Ik zal bij school beginnen, dan kunnen we daarna focussen op de feesten en trips. Ik heb keihard gewerkt om mijn portfolio tijdig af te ronden en dat is gelukt, gister heb ik mijn assessmentgesprek met een zeer mooi cijfer afgerond en daarmee mijn stageperiodes bij Rumas en Humanitas perfect afgerond. Mijn praktijkonderzoek moest ook voldoende afgerond worden zodat ik binnenkort naar Berlijn kan vertrekken, dit is ook ruim voldoende gelukt.

Vanaf het moment dat ik aankwam in Suriname hoorde ik enorme verhalen over Owru Yari, ik was dan ook benieuwd hoe deze dag werkelijk was. We vertrokken een beetje laat richting de stad waar we andere mensen tegen zijn gekomen. Hier waren veel podia te vinden, werden er chinezen matten afgestoken en was er niemand te spotten zonder een blik Parbo in zijn of haar hand. Ik heb zelden meegemaakt dat er zoveel werd gefeest als in de binnenstad van Paramaribo. Ik ben nog met een smoes naar de bovenste verdieping van een hotel gegaan om te genieten van het uitzicht en een biertje te doen met de mensen die verbleven op die kamer. Na een korte pauze bij vriendinnen thuis ben ik opgehaald om naar de stad te gaan en verder te feesten bij Zus en Zo, er was namelijk geen taxi meer te vinden…. Ook hier werd keihard verder gefeest en het was een prachtige avond. Ook de dagen die erop volgden is het feesten doorgegaan tot in de late uurtjes.

De week erop ben ik met Rosa en twee huisgenoten op een 3-daagse trip gegaan naar de Fredberg. Dit is een berg in het binnenland die, zoals de naam al zegt, is ontdekt door Fred. De tocht ernaartoe was indrukwekkend. Het was 3 uur reizen naar het basiskamp vanwaar we vertrokken naar de berg. Dit was 3 uur lopen door de jungle waar we allerlei dieren zagen zoals slangen, vogelspinnen en apen. Op de berg zelf heeft Fred een kamp gebouwd en hij heeft om dit te kunnen doen alles naar boven getild, bizar! Het uitzicht op de berg was niet te beschrijven, overal waar je keek was er leven en er was nergens een teken van mensenleven te bekennen. S ’avonds hebben we een kampvuur gebouwd en genoten van de sterren. De volgende ochtend zijn we weer op de berg gaan zitten en zagen we allerlei soorten ara’s, toekans en rotshanen vliegen over de jungle, dit was een geweldig rustgevend gezicht. Hierna zijn we via een vleermuisgrot teruggelopen naar het basiskamp. Onderweg heb ik zelf een ongeluk gehad doordat er een liaan afbrak… stom! Het was een bloederige bende maar ik kon de trip wel afmaken. Deze avond zijn we dan ook opzoek gegaan naar kikkers en andere beesten in het bos. De laatste ochtend hebben we nog gezwommen in de kreek en zijn we terug gegaan naar Paramaribo.

Na een week herstellen en het vertellen van oorlogsverhalen over de wond op mijn hoofd was het maar weer tijd om op trip te gaan, ditmaal op quadtour rond Zanderij. Bij aankomst kregen we per twee een quad toegewezen, ik was de gelukkige die alleen op de enige schakelquad mocht rijden. Over de trip zelf kan ik heel kort zijn, zo hard mogelijk door plassen, zandheuvels en andere obstakels rijden. We hebben onszelf 5 uur lang goed vermaakt. De terugkomst was redelijk confronterend omdat ik het vliegtuig dat mij 8 dagen later naar Amsterdam zou brengen hier al zag staan.

De laatste week is als een waas voorbij gegaan. Ik heb samen met een aantal andere huisgenootjes nog meegedaan aan het Zika-virus feestje was behoorlijk vermoeiend was. Ik heb afscheid genomen op stage en van de jongens die ik begeleid heb. Tot slot hebben we veel gegeten en nog veel meer gefeest! De laatste dag heb ik nog heerlijk in de zon gelegen om zo bruin mogelijk geworden en heb ik helaas afscheid moeten nemen van het Wakigekkenhuis en de Fredjes……. Ik ga deze mensen zeker missen.

De vlucht is voorbij gevlogen (haha..) doordat ik direct in slaap viel en halverwege dacht dat we nog moesten vertrekken. Het wachten op Schiphol zelf duurde lang omdat ik iedereen toch wel weer wilde zien. Ik werd opgewacht door mijn ouders, Floortje, Kevin en kleine Mason. Het lukt nog niet erg om weer te wennen aan Nederland maar dat komt met de tijd wel goed, ik heb mijn volgende trip naar Berlijn immers al gepland. Vanavond (30-1) zie ik iedereen weer bij de borrel thuis, ik heb er zin in.

Paramaribo, Suriname ik ga je missen en mij zie je zeker terug!

Adjossi Suriname

Mathijs