apiapaati!
Door: Mathijs Bos
Blijf op de hoogte en volg Mathijs
02 November 2015 | Suriname, Paramaribo
Hierbij mijn nieuwe blog, rechtstreeks uit Paramaribo! Ik wilde deze direct na de trip naar Apiapaati al schrijven maar dit kwam er door drukte (echt waar, dat kan in Suriname) niet van. Ik heb deze trip eerder gedaan dan ik van plan was omdat drie van mijn gezellige huisgenootjes bijna naar huis gaan en ik graag nog een trip samen wilden doen.
Op de dag van vertrek stond ik om 05:00 uur (?!) op om mezelf klaar te maken voor vertrek, dit was vroeg nodig omdat de waterstand op het moment heel laag is. Toen alle spullen waren ingepakt en de taxi was gebeld werden we verrast door Stef die als verassing in het geheim met de organisatie had af gesproken om ook mee te gaan, ik zou als enige jongen meegaan dus ik was zeer blij verrast, net als Lotte, Kitty en Desley. De taxi was te klein maar ach, beetje proppen en je past er best met 5 man in.
Toen we aankwamen op de Henck Arronstraat vertrokken we, zoals je kan verwachten in Suriname 3 kwartier later dan geplant maar de sfeer zat er goed in. Er stond ons een lange reis te wachten, namelijk 3/4 met de bus en 5/6 uur met de boot. Een beetje bijgeslapen in de bus kwamen we aan op de opstapplaatsen voor de boten in Atjonie. Hier sloegen we drank in voor het weekend en kwam ik erachter dat ik toch echt waterschoenen had moeten meenemen… Zie dat lastminute maar eens te regelen in maat 47, het werd dus zwemmen met mijn nieuwe Adidas maar ik kon ermee leven. De bootreis was lang, zeker in de volle zon maar wat was het mooi! Bizar.
We kwamen om 5 uur aan bij Apiapaati, dit is een eiland in het binnenland en is eigendom van de vader van Fred, een van de organisatoren. Na de boten uitgeladen te hebben wat voor Stef en mij niet helemaal goed uitgepakt is omdat er flessen waren gebroken kozen we een hut uit voor onze spullen en hingen we de hangmatten op. Ik besloot dat ik onder de sterren wilde slapen in plaats van in het kamp en hing mijn hangmat afgezonderd buiten op. De rest van de dag hebben we weinig gedaan en lekker gegeten, gedronken en geweerwolft.
Op dag één werd ik na een korte nacht wakker en kreeg ik te horen dat we een jungle tocht gingen doen en gingen zwemmen. Ik heb mezelf gewassen in de rivier en klaargemaakt voor vertrek, wat was het lekker om daar te zwemmen! De tocht was prachtig, niet te beschrijven maar toch even onbeschrijfelijk warm. We hebben de Ananasberg beklommen en zijn teruggelopen naar de boot. Hierna hebben we gegeten en zijn we gaan zwemmen en chillen bij een bijna droogstaande waterval. In de avond hebben we een optreden gezien van Fred, Stanley 2.0 en Lionel. Ze deden in traditionele kledij een dans en verschillende trucs. Hierna hebben we zelf lekker gedanst en zijn we doorgegaan tot diep in de nacht. We sloten af met een nachtelijke duik. Voordat dit alles begon kregen we van Fred te horen dat we niet meer mochten weerwolven haha. Op de tweede dag hebben we een tocht gemaakt door een lokaal dorp en ik heb mijn ogen uitgekeken. De mensen leven zo afgezonderd en zijn instaat geweest om hun eigen cultuur te bewaren. Hierna zijn we nog een stuk verder de rivier opgevaren en hebben we gezwommen in een stroomversnelling. In de avond heb in nog kort gefeest maar ik was zo moe dat ik redelijk vroeg in bed lag.
De laatste dag zouden we redelijk vroeg vertrekken. Zoals ik bijna het hele weekend heb gedaan heb ik nog heerlijk gezwommen in de natuur en voelde ik mezelf redelijk ellendig dat ik nu alweer weg moest, maar ach aan alles komt een eind. De terugreis was voor mijn gevoel snel over ondanks dat de zon nog feller was dan de dagen daarvoor, ik kwam gewoon bijna zwart thuis. Teruggekomen in Paramaribo voelde ik aan mijn longen dat de lucht daar in het binnenland wel heel schoon was en hier in Paramaribo wel heel vies. Ik kan met een gerust hart zeggen dat zit de mooiste trip is die ik in mijn leven tot nu toe heb ondernomen, Apiapaati ik ga je missen!
Afgelopen week ben ik, na twee maanden bewust negeren druk bezig geweest met school. Ik heb een gesprek gehad met mijn stagedocent en die gaf na het zien van documenten en het gesprek met mijn begeleider bij Rumas aan dat ik excellent werk verricht. Het is fijn om dat ook van iemand van school te horen omdat ik nog steeds het gevoel heb dat ik niks doe. Ook ben voor Rumas bijna klaar met het schrijven van twee grote stukken, mijn collega’s zijn inmiddels bang voor mij wanneer ik de deur uitloop omdat ik iedereen aan het werk zet haha.
Aan het eind van deze blog moet ik toch wel even aangeven dat we een geweldig huisfeest hebben gegeven. Het was gezellig druk en last minute was er zelfs een DJ! Hierna zijn we met z’n allen naar de Havana gegaan en heb ik het zonnetje weer zien opkomen. Het opruimen de volgende dag was minder maar ach dat hoort erbij.
Nou dit was het dan, weer even een quote om af te sluiten: Happiness is a yourney, not a destination
Speak to you guys later!
Mathijs
-
03 November 2015 - 22:32
Pa:
Goh man, wat een schitterende reis toch. Doe je goed. Je wordt ook nog een echte schrijver, mooi verslag. -
04 November 2015 - 10:14
Floortjetussendoortje:
Een echte bosjesman zou zijn waterschoenen knopen met takken en dierenuitwerpselen!
In maat 47!! -
09 November 2015 - 12:30
Mathijs:
Ik ben een tegenvallende bosjesman :o nee ik kon geen grote bladeren vinden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley